ฉันเคย

(ฉัน..เคย.. ฉัน..เคย.. ฉัน..เคย.. ฉัน..เคย..)

ฉัน..เคยนอนทุกข์ระทม เหลียวมองดูใครไม่มี

อยู่อย่างคนไร้ราคาสิ้นดี ฉัน..เคย..

ฉัน..เคยทำร้ายตัวเอง ด้วยการเป็นคนช่างจำ

เฝ้าแต่ตอกย้ำเรื่องเดิมให้ใจ ปวดร้าว..

มีแต่ทำให้ใจต้องขมขื่น มีแต่วันและคืนที่หมองเศร้า

เจ็บและท้อ เหนื่อยและเหงาแทบขาดใจ..

แต่วันนี้ เพิ่งมารู้ เพิ่งมาเจอเพิ่งได้สัมผัส

มีคนทุกข์ มีคนท้อ สุดจะขอให้ใครเมตตา

อีกเป็นร้อย อีกเป็นล้าน อีกกี่คนที่เขายิ่งกว่า

สุดจะลุ้น สุดจะล้า หลบอยู่ใต้แสงไฟที่มัวหม่น

มี..หลายคนที่เขาเจ็บกว่าฉัน..

ฉัน..เคยอิจฉาบางคน ที่เขามีวันที่ดี

อยากให้เขาล้มแรงแรงสักที ฉัน..เคย..

ฉัน..เคยถามฟ้าดังดัง ฉันเคยตะโกนถามดิน

ว่าทำไมฉันจึงเจอเคราะห์กรรม อย่างนี้..

มีแต่ทำให้ใจต้องขมขื่น มีแต่วันและคืนที่หมองเศร้า

เจ็บและท้อ เหนื่อยและเหงาแทบขาดใจ..

แต่วันนี้ เพิ่งมารู้ เพิ่งมาเจอเพิ่งได้สัมผัส

มีคนทุกข์ มีคนท้อ สุดจะขอให้ใครเมตตา

อีกเป็นร้อย อีกเป็นล้าน อีกกี่คนที่เขายิ่งกว่า

อาจจะร้าย อาจจะล้า บอกตัวเองสัญญาไม่ขอบ่น

ขอ..เดินชนให้มัน ขาดใจ

เมื่อมีลมหายใจต้องไปต่อ แม้..จะเป็นหนทาง อีกไกล

จะไม่ยอมให้ใครมาซ้ำเติม แม้..จนลมหายใจ สุดท้าย