Lágnætti

Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér. Ég sit við síðu þér, hitinn enginn er. En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið. Ég særði þig og sveik, í mínum ljóta leik. Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt. Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel. Í dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó. Nú þegar sakna þín og kveð þig ástin mín. Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn. Því að hatrið svarta í hjörtunum er drottinn vor, Lífsins forði fallinn er í dá. Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú. Á hnífsblaði dansa valtur og sár.