Вино моё зелено

Ляжыць кладачка брусаваная

А масточкi усе — каваныя

Тудою iшло семсот каней

Усе кладачкi прагiбалiся

Вiно ж маё, зеляно

Усе кладачкi паламалiся

Семсот каней утапiлася

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

Ляцiць Андрэйка, гукаючы

Свайго каня шукаючы

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

Ой, не жаль жа мне семсот каней

Ой, жаль жа мне аднаго каня

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

З яго рота цякло злота

Ён капыцiкам камень разбiвае

Ён ночкамi зорачкi шчытае

Ён Андрэйку паненку шукае

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно

Вiно ж маё, зеляно!