Και έχω αφήσει μια ελπίδα στο ποτήρι να πνιγεί
Καθώς χαζεύω στην οθόνη μια εικόνα μας μαζί
Ένα βαρύ ποτό, σε χαμηλό ποτήρι
Βάλτο διπλό σαν ταμπλό, τύψεις με πάγο να πιω
Ξέρω πως έφταιγα εγώ, και δεν έχω θάρρος να πάρω
Ένα "συγγνώμη" να πω, γράφω τον αριθμό, σβήνω το κινητό και
Μου λείπεις (μου λείπεις), τα βράδια (τα βράδια)
Οι σκέψεις μου κολυμπούν στο αλκοόλ (κολυμπούν στο αλκοόλ)
Το γκρι της (το γκρι της) ομίχλης (ομίχλης)
Απ' το παράθυρο μου κοιτώ
Το τέλος (το τέλος) χαράζει (χαράζει)
Μαράζει, σκεπάζει τ' αστερία στον ουρανό
Μου λείπεις (μου λείπεις), λυπάμαι (λυπάμαι)
Γιατί στα δύσκολα δεν ήσουν εδώ
Σταμάτα να με δαιμονίζεις!
Απ' τη στιγμή που με ράγισες, έπαψες να με γεμίζεις
Δεν είσαι εκείνη που γνώρισα και εγώ δεν είμαι αυτός που νομίζεις
Θα 'ναι αργά όταν λυγίσεις, όταν συγγνώμη θα 'ρθεις να ζητήσεις
Όταν ζυγίσεις στα όσα σου έδινα, με το πραγματικά πόσα αξίζεις
Πες μου για πίεση, πες μου για πάθη
Ποιος ήτανε λάθος; Ποιος έγραφε λάθη
Έλα πες μου για αγάπη, φτιάξε με λίγο
Το κάνεις καλά τόσο που μ' έχεις μάθει
Πόσα όνειρα πήγανε στράφι
Πόσο εύκολα μπήγεις ξυράφι
Σε μια καρδιά που σου δόθηκε απλόχερα
Πόσο άπλα ένας άνθρωπος ξεγράφει
Ένα βαρύ ποτό σε χαμηλό ποτήρι
Βάλτο διπλό σαν ταμπλό, τύψεις με πάγο να πιω
Ξέρω πως έφταιγα εγώ, και δεν έχω θάρρος να πάρω
Ένα "συγγνώμη" να πω, γράφω τον αριθμό, σβήνω το κινητό και
Και έχω αφήσει δυο λέξεις που θα έπρεπε να έχω πει
Γράφω τον αριθμό μα το κλείνω, λίγο πριν πιάσω γραμμή
Μου λείπεις, τα βράδια, οι σκέψεις μου κολυμπούν στο αλκοόλ
Το γκρι της ομίχλης, απ' το παράθυρο μου κοιτώ
Το τέλος χαράζει, μαράζει σκεπάζει τα αστέρια στον ουρανό
Μου λείπεις, λυπάμαι, γιατί στα δύσκολα δεν ήσουν εδώ
Και έχω αφήσει δυο λέξεις που θα έπρεπε να έχω πει
Γράφω τον αριθμό μα το κλείνω λίγο πριν πιάσω γραμμή
Μου λείπεις, τα βράδια, οι σκέψεις μου κολυμπούν στο αλκοόλ
Το γκρι της ομίχλης απ' το παράθυρο μου κοιτώ
Το τέλος χαράζει, μαράζει σκεπάζει τ' αστέρια στον ουρανό
Μου λείπεις, λυπάμαι, γιατί στα δύσκολα δεν ήσουν εδώ
