เมื่อไหร่จะเช้าเสียที

ชาตินี้ จึงต้องชดใช้กรรม อยู่กับความช้ำ ทำดีไม่เคยได้ดี

โลกช่างมืดมน ทุกข์ทนเรื่อยมา มีแต่น้ำตา หาคนจริงใจไม่มี

เมื่อไรหนอ มันจะเช้าซักที หรือว่าชาตินี้ ไม่มีแม้ดวงตะวัน

*ตะเกียงชีวิตใกล้จะดับแล้ว เสียงหัวใจเต้นแผ่ว เหนื่อยแล้วใจฉัน

หาบความฝันมาหนัก หอบความรักมานาน ดวงตาสวรรค์ มองเห็นกันบ้างไหม

ชีวิตผกผัน ทุกวันทุกคืน ไม่อาจขัดขืน ต้องยอมให้มันเป็นไป

แม้คำว่ารัก เขายังไม่เคยเข้าใจ น้ำตารินไหล ไม่มีผู้ใดเหลียวแล