ไทรโศก

ไทรเอย เจ้าไทร

ต้นไทรงาม

ดูงดงามร่มเย็น

และโอนอ่อน

ดูเหมือนเจ้าอ่อนไหว

และอาวรณ์

กิ่งใบเกลี่ยเรี่ยรายลงดิน

ชีวิตเจ้าไม่งาม

เหมือนไทรงาม

ดวงชะตาชัก

พาเป็นไทรโศก

โศกไทรโศก

เจ้าซบลงแผ่นดิน

ให้ดินให้ฟ้าให้ลม

ซ่วยปลอบโยน

โศกไทรโศก

ไม่งามอย่างไทรงาม

แต่น้ำใจเจ้างาม

เกินเอ่ยรำพัน

โศกไทรโศก

เจ้าซบลงแผ่นดิน

ให้ดินให้ฟ้า

ให้ลมซ่วยปลอบโยน

โศกไทรโศกไม่งาม

อย่างไทรงาม

แต่น้ำใจเจ้างามเกินรำพัน

ลูกแม่พ่อพลัดพราก

จากไปนาน

เพราะความจำเป็น

ที่คนก่อไว้ให้

แต่ความดี

ที่ทำหวังอีกไม่นาน

มีความรักความสุข

สู้ไทรงาม

มีความรักความสุก

สู้ไทรงาม