ทราย

ฉันเกลียดตัวเองที่อยากกอดเธอเอาไว้

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเวลาในชีวิตนั้นมันสั้นเหลือเกิน แต่ก็ยังเลือกเดิน

ฉันเลือกเดินไปในทาง ที่ดอกไม้ไม่เคยจะบาน

ทิ้งไว้เพียงแต่หนามที่คอยทิ่มแทง จนเป็นแผล

มหาสมุทรจุดลึกแค่ไหน ยังไม่ลึกเท่าใจของเธอ

หลงทางไปกลางฝุ่นควัน ยังหวังจะเห็นแววตาของเธอ

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ ฉันยืนอยู่บนพื้นทราย

ขุดหาแหล่งน้ำเท่าไหร่

มันก็ไม่มีความหมาย

เหงื่อที่ไหลยังไม่มีโอกาสตกถึงพื้นทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ คือเธอไม่มีหัวใจ

สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ

มันเหมือนนั่งรอต้นไม้

หวังให้โตกลางทะเลทราย

ฉันเกลียดตัวเองที่ยังปรารถนา

ให้เสียงของเธอลอยมาถามว่าฉันยังอยู่ดีหรือเปล่า

แต่ก็ไม่

มหาสมุทรจุดลึกแค่ไหน ยังไม่ลึกเท่าใจของเธอ

หลงทางไปกลางฝุ่นควัน ยังหวังจะเห็นแววตาของเธอ

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ ฉันยืนอยู่บนพื้นทราย

ขุดหาแหล่งน้ำเท่าไหร่

มันก็ไม่มีความหมาย

เหงื่อที่ไหลยังไม่มีโอกาสตกถึงพื้นทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ คือเธอไม่มีหัวใจ

สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ

มันเหมือนนั่งรอต้นไม้

หวังให้โตกลางทะเลทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ ฉันยืนอยู่บนพื้นทราย

ขุดหาแหล่งน้ำเท่าไหร่

มันก็ไม่มีความหมาย

เหงื่อที่ไหลยังไม่มีโอกาสตกถึงพื้นทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ คือเธอไม่มีหัวใจ

สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ

มันเหมือนนั่งรอต้นไม้

หวังให้โตกลางทะเลทราย