คนเพียงคนเดียว

ไม่ต้องการเหลือ ความทรงจำ

ในใจที่ร้าวราน

จะไม่ขอจำวันวาน ที่โหดร้าย

ไม่ต้องการเห็น แม้ดวงดาว

ที่อยู่บนฟ้าไกล

ไม่ต้องการ มองอะไร ที่เหมือนเดิม

ไม่ต้องการพบ แม้ผู้คน

ไม่ต้องการ คนเห็นใจ

เพราะว่ายัง ทำใจไม่ได้

จากวันนั้น

ไม่ต้องการ รื้อฟื้นเรื่องใด

ที่มันคอย แทงใจกัน

ไม่ต้องการ เจอใครใคร ทั้งนั้น

อยากอยู่ อยู่อย่างนี้ ฮืม

คนเพียงคนเดียว ที่มาทิ้งกันไปไกล

เขาทำลาย ความดีงาม

จากใจของฉันไป

คนเพียงคนเดียว

ที่มารัก เพื่อทำลาย

เหลือแค่เพียง ความตรอมใจ

อยู่ไปก็คล้ายคน ไร้วิญญาณ

สิ่งที่คอยย้ำ ความทรงจำ

มันทำให้ช้ำใจ

ยิ่งได้เห็น มากเท่าไร

ยิ่งปวดร้าว

ไม่ต้องการเห็น ภาพเดิมเดิม

ที่เคยเป็นของเรา

ไม่ต้องการ จำเรื่องราว

ที่แล้วมา

ไม่ต้องการพบ แม้ผู้คน

ไม่ต้องการ คนเห็นใจ

เพราะว่ายัง ทำใจไม่ได้

จากวันนั้น

ไม่ต้องการ รื้อฟื้นเรื่องใด

ที่มันคอย แทงใจกัน

ไม่ต้องการ เจอใครใคร ทั้งนั้น

อยากอยู่ อยู่อย่างนี้ ฮืม

คนเพียงคนเดียว ที่มาทิ้งกันไปไกล

เขาทำลาย ความดีงาม

จากใจของฉันไป

คนเพียงคนเดียว

ที่มารัก เพื่อทำลาย

เหลือแค่เพียง ความตรอมใจ

อย่างคนตายทั้งเป็น

คนเพียงคนเดียว ที่มาทิ้งกันไปไกล

เขาทำลาย ความดีงาม

จากใจของฉันไป

คนเพียงคนเดียว

ที่มารัก เพื่อทำลาย

เหลือแค่เพียง ความตรอมใจ

อยู่ไปก็คล้ายคน ไร้วิญญาณ