Kredyty
PERFORMING ARTISTS
WESTSIDE2002
Performer
COMPOSITION & LYRICS
Mr.Natthaphon Phengporn
Songwriter
Mr.Phakpoom Kunyaphan
Songwriter
Mr.Burachai Khoonsom
Songwriter
WESTSIDE2002
Arranger
Tekst Utworu
พวงกุญแจที่เธอซื้อให้พี่ยังเก็บไว้อยู่ที่เดิม
ความในใจไม่เคยเปลี่ยนไปแต่ความคิดถึงอยู่ที่เธอ
นั่งมองในตอนที่เหงาช่างมีความสุขเหลือเกิน
ไม่ได้จะขอเธอกลับมา ให้เข้ามาฟังเพลงก็พอ
ก่อนที่ฟ้าจะมืดลงฉันยังพะวงกับความหลัง
ที่เราเคยจูบกันในคืนวันแห่งความหวัง
มันนานแค่ไหนนะเธอที่เราไม่ได้เจอกัน
หรือว่าต้องรอให้พายุฝนพัดคนอย่างเธอมาเจอฉัน
ก่อนที่ฟ้าจะมืดลงฉันยังพะวงกับความหลัง
ที่เราเคยจูบกันในคืนวันแห่งความหวัง
มันนานแค่ไหนนะเธอที่เราไม่ได้เจอกัน
หรือว่าต้องรอให้พายุฝนพัดคนอย่างเธอมาเจอฉัน
นั่งเหงาแล้วใจมันลอย มันคิดถึงเธอบ่อยๆ
สงสารหัวใจน้อยๆ ที่มันยังเฝ้าและมันยังคอย
บอกเธอจะมา เธอจะมา
แต่ยังไม่ถึงเวลา สัญญาเกี่ยวก้อยกันไว้ก็ไปอยู่ดี
ใจยังว่างเปล่ามันยังรอให้เธอมาอยู่ในใจข้างเก่า
คิดถึงน่ะมันก็คิด แต่ว่าในใจต้องห้ามเห่า
ถ้าหากว่าเมาแล้วทักไปคนของเธอจะว่าเปล่า
นับวัน นับเดือน เลื่อนมานับปี ไม่มีแจ้งเตือน เลื่อนมาสักที
ข้อความจากเธอ มันก็ยังไม่มี หรือว่ามือถือเราเก่าไป มันใช้ไม่ดี
หรือว่าเธอจนจะลืม หัวใจที่ยืม ตอนที่เธอไป ไม่มีอะไรที่คืน
เหมือนยังฝันไม่ตื่นเธอปันใจให้คนอื่น ความรักเธอมันดีแต่ฉันไม่มีที่ยืน
ป่านนี้แล้วเธอคงสุขสมหวัง อยู่กับคนที่ใช่คนที่เหมาะสมกัน
ดาวมันอยู่สูงฉันคงจะไม่ถึงมัน อยากไปยืนข้างเธอแต่มันคงไม่ถึงวัน
กลางคืนมันหนาวไป ไม่มีเธอมันหนาวใจ
ต้องการแค่เธอเพียงคนเดียว ที่เหลือฉันไม่เอาไร
ให้กอดอะไรมันก็ไม่อุ่น เหมือนกอดกับคุณที่เคยกอดกัน
แค่เพียงคนเดียวที่ใฝ่หา หวังว่าสักวันจะกลับมา…
คงจะมีแค่คำอวยพรพูดผ่านไปกับท่วงทำนอง
อยู่ที่ไหนก็ให้เธอโชคดี อยู่กับใครก็อย่าไปชวนเค้าตี
น้อยลงบ้างให้เรื่องที่ใช้อารมณ์
รักษาภาพพจน์ ของแม่สาวตาคม
มีคนรุมล้อมรอเข้าเชยชม เหมือนกับดอกไม้ที่ผีเสื้อมารุมดม…
เป็นพรที่อวยจากใจจริง เป็นเสียงที่เธอควรได้ยิน
เรื่องที่ฝังใจมันไม่สามารถไปฝังดิน จะเปลี่ยนกี่หน้าของปฏิทิน
ยังเห็นหน้าเธออยู่ดี สามร้อยหกสิบห้าวันที่ไม่มีฉันเธอคงจะชิน
น้อยลงบ้างให้เรื่องที่ใช้อารมณ์
รักษาภาพพจน์ ของแม่สาวตาคม
มีคนรุมล้อม รอเข้าเชยชม
เหมือนกับดอกไม้ที่ผีเสื้อมารุมดม…
เหมือนว่าฉันไม่กล้าสบตา เวลาเธอยิ้มละมุนละไม
แขนของผมที่เคยให้หนุน แต่ว่าตัวเธอนั้นไปกอดใคร
ปาดิ๊ดั๊บ ปั๊บ ปา ดิ๊ ดาว เรื่องของเรายังจำได้เปล่า
ยังคิดถึงและยังห่วงใย ดวงใจของผมยังอยู่ที่เธอ...
Written by: Mr.Burachai Khoonsom, Mr.Natthaphon Phengporn, Mr.Phakpoom Kunyaphan
