ที่รักฉันจน

จะจีรังยั่งยืนกี่คืนกี่วัน

เมื่อเธอและฉันต่างกันดั่งฟ้ากับดิน

ถ้าเธอรักฉัน ญาติเธอก็คงดูหมิ่น

ว่าฉันจะมาเกาะกิน คงหมิ่นฉันจนละอาย

จะจีรังยั่งยืนได้กี่มากน้อย

ฉันมันหิ่งห้อยมิใช่เดือนฉาย

เราต่างกัน คงรักกันไม่ได้

พ่อแม่เธอคงอับอายเมื่อมีสะใภ้คนจน

เธอกับฉันต่างกันเหมือนดินและฟ้า

คงหมดปัญญา เกิดมาชะตาหมองหม่น

เธอร่ำรวยแต่ฉันมันจน

คงอับอายคน ฉันจนเธอรวย

คงไม่จีรังยั่งยืนหรอกนะที่รัก

ฉันจนลำบาก ใครจะมาเห็นด้วย

แม้รักจริงก็ไร้สิ่งอำนวย

วาสนาไม่ช่วย รักไปก็ได้น้ำตา

คงไม่จีรังยั่งยืนหรอกนะที่รัก

ฉันจนลำบาก ใครจะมาเห็นด้วย

แม้รักจริงก็ไร้สิ่งอำนวย

วาสนาไม่ช่วย รักไปก็ได้น้ำตา