Беларусь - мая маці

На чырвоным шчыце столькi зорыцца слауных iмён

Не злiчыць абялiскау пад шызымi крыламi хмар

Мы з крывiцкай пагонi чытаем да сёняшнiх дзён

Родных нiу i свiтанняу хвалюючы мудры буквар

Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб

Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог

Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб

I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог

На памежах у нас землi верных суседзяу-братоу

Абняла ты рукамi галiн зарунелых i рэк

Залатымi вузламi карэння аршанскiх дубоу

Так глыбока з карэннем смаленскiм сплялося навек

Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб

Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог

Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб

I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог

Чысты кужах на зорку бялiла ты у белай расе

А крывёй тваiх кроуных зара на тканiну цякла

I ты сцягу зняла сёння думку галубiм усе

Каб крывiнка мая у чырвонай галосце была

Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб

Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог

Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб

I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог

Беларусь – мая мацi i мова, паветра i хлеб

Гэта зважана сэрцам на нервах растайных дарог

Гэта роду прысяга, патрэба штодзённых патрэб

I надзея надзей у трывозе ад вечных трывог