Iperoho Tipota

Ειν' αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει

Το πρωινό μετά τη γιορτή

Τ' αλλόκοτο βλέμμα σου που δεν με χορταίνει

Κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ

Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει

Μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός

Υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σχίζει

Αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός

Που δε σβήνει ο καιρός

Που δε σβήνει ο καιρός