บ่สมฮัก

ขี้ข้ากาดำ เขาหย่ำเขาหย่อง คอง..ทางฮัก

หวังนำเจ้าผู้จบผู้ไคอ้ายเจ็บคัก ฮักฮามฮาง

แฮงเหงา ใจหวังนำฮวม แต่ฟังควมเพิ่นเว้า

ผลาต้อยต่ำพอส่ำเฮา สิเอาหยังไปเทียบกัน

หมดหนทางกะรู้ สิดันผู้ส่งใจ คนจนคู่เจ้า

บ่ได้ คืออ้ายคนนี้...

ผักบ่สมแปลง แตงบ่สมไห่ คือความห่างไกล

ที่เทียบบ่เถิง กบน้อยบ่สมอีเกิ้ง ใจทั้งเง

คงแตกเป็นเปียง ดินบ่สมฟ้าปลาบ่สมน้ำ ต้อง

เจ็บช้ำฟ้าเพิ่นลำเอียง แค่ตอนผ่านทางที่ได้

หย่างเฮียง คงบ่ยินเสียง คำว่าฮักจากเจ้าดอกนาง

อ้ายคนต้อยต่ำคิดนำแฮงหลาย อายเพิ่นเด้

อ้ายบ่หล่อสอหล่อไปมักยากจนเหงา เจ้ากะเลยบ่แล

ใจประสงค์เจ้า บ่สู้เขาแท้ๆ ปานกับหญ้าบ่สมค้นแท

ต้องแอละแนเมา ลบความเหงาใจ

หมดหนทางกะรู้ สิดันผู้ส่งใจ คนจนคู่เจ้า

บ่ได้ คืออ้ายคนนี้...

ผักบ่สมแปลง แตงบ่สมไห่ คือความห่างไกล

ที่เทียบบ่เถิง กบน้อยบ่สมอีเกิ้ง ใจทั้งเง

คงแตกเป็นเปียง ดินบ่สมฟ้าปลาบ่สมน้ำ ต้อง

เจ็บช้ำฟ้าเพิ่นลำเอียง แค่ตอนผ่านทางที่ได้

หย่างเฮียง คงบ่ยินเสียง คำว่าฮักจากเจ้าดอกนาง

อยู่ซามซาตายน้อชีวิตฮางๆ อย่าหวังฮักนำเจ้าเลย