โยนหินลงทะเล

ก็รู้ ว่าเธอคงไม่เคยคิดไกล

และก็พอเข้าใจ ว่าฉันฝันเกินไป

ให้เธอมาอยู่ข้างกัน

ก็รู้ แต่ก็ยังจะเททุ่มใจ

ยิ่งใกล้กันกับเธอ มากขึ้นเท่าไร

ยิ่งคิดเกินไปไกลทุกที

*ไม่รู้.......ต้องไปโทษใคร ที่ต้องวุ่นวายใจอย่างนี้

กับความหวังที่ตั้งเองทั้งปี ว่าทำดีเธอคงเห็นใจ

**แต่ว่า..เธอไม่เคยรับรู้เลย เธอไม่เคยคิดรักกันเลย

เป็นได้เพียงเพื่อนที่คุ้นเคย ที่ไม่เคยจะคิดอะไร

ได้เป็นคนที่เธอนั้นไว้ใจ ไม่ใช่คนที่เธอนั้นให้ใจ

ก็ต่อให้รักเธอสักเท่าไร

ก็คงเหมือนโยนหินลงไปในทะเล

ก็พอรู้ ว่ามันลึกสุดไกลแสนไกล

ก็ยังทิ้งลงไป ทั้งตัวและใจ ให้มันจมสุดใจทุกที

*ไม่รู้ต้องไปโทษใคร ที่ต้องวุ่นวายใจอย่างนี้

กับความหวังที่ตั้งเองทั้งปี ว่าทำดีเธอคงเห็นใจ

**แต่ว่า..เธอไม่เคยรับรู้เลย เธอไม่เคยคิดรักกันเลย

เป็นได้เพียงเพื่อนที่คุ้นเคย ที่ไม่เคยจะคิดอะไร

ได้เป็นคนที่ไว้ใจ ไม่ใช่คนที่เธอนั้นให้ใจ

ก็ต่อให้รักเธอสักเท่าไร

ก็คงเหมือนโยนหินลงไปในทะเล

เพราะว่าเขาไม่ได้มาสนใจ

เพราะว่าเขาไม่ได้มาเห็นใจ

ไม่ว่าเราจะทำจะทุ่มจะเทเท่าไร

เพราะว่าเค้าไม่คิดจะสนใจ

เพราะว่าเค้าไม่คิดจะเห็นใจ

ไม่ว่าทำอะไรเท่าไรก็คงไม่ได้อะไร

เพราะว่าเขาไม่ได้มาสนใจ

เพราะว่าเขาไม่ได้มาเห็นใจ

ไม่ว่าเราจะทำจะทุ่มจะเทเท่าไร

เพราะว่าเค้าไม่คิดจะสนใจ

เพราะว่าเค้าไม่คิดจะเห็นใจ

ไม่ว่าทำอะไรเท่าไรก็คงไม่ได้อะไร

เป็นได้เพียงเพื่อนที่คุ้นเลย ที่ไม่เคยจะคิดอะไร

ได้เป็นคนที่เธอนั้นไว้ใจ มันก็ดีตั้งเท่าไหร่

ยังจะคิดยังจะฝันไป ทั้งๆที่รู้ไม่ได้อะไร

ในเมื่อ..เธอไม่เคยรับรู้เลย เธอไม่เคยคิดรักกันเลย

เป็นได้เพียงเพื่อนที่คุ้นเคย ที่ไม่เคยจะคิดอะไร

เป็นแค่คนที่เธอนั้นไว้ใจ ไม่ใช่คนที่เธอนั้นให้ใจ

ก็ต่อให้รักเธอสักเท่าไร

ก็คงเหมือนโยนหินลงไป ในทะเล

ก็ต่อให้รัก รักมากเท่าไหร่

ก็คงเหมือนโยนหินลงไปในทะเล