อ้อมแขนที่ว่างเปล่า

เพียงลำพังผู้เดียว ในราตรีไร้ดาว

เหลือแค่ความว่างเปล่า ไม่มีแม้เงา ให้ใจหาย

ในราตรีมืดมน มีใครบางคนแนบกาย

แต่เหมือนไม่มีผู้ใด ฉันยังเหงาใจ อย่างสุดแสน

คนเดียวเท่านั้น อยากขอหัวใจ

ซบไว้ในอ้อมแขน ใครกันหนอ

จะพร้อมทดแทนชีวิตที่ยังขาดไป

ใครหนอ...ใครกัน คือคนที่ยอมมอบใจ

ใครหนอจะเติมราตรีไร้ดาว

เป็นคืนที่ดาวพร่างพราย ให้กับฉัน

รอมานานเหลือเกิน รอมานานแสนนาน

ฟ้าก็พาให้เรา มาใกล้ชิดกัน อยู่ตรงนี้

เป็นเธอใช่ไหม ที่พร้อมมอบใจ ซบไว้ในอ้อมแขน

เธอใช่ไหม จะพร้อมทดแทนชีวิตที่ยังขาดไป

เธอหรือ...คือเธอ (เธอหรือ...คือเธอ)

คือคนที่ยอมมอบใจ (คือคนที่ยอมมอบใจ)

เราสองจะเติมราตรีไร้ดาว (เราสองจะเติมราตรีไร้ดาว)

เป็นคืนที่ดาวพร่างพราย (เป็นคืนที่ดาวพร่างพราย)

เธอหรือ...คือเธอ (เธอหรือ...คือเธอ)

คือคนที่ยอมมอบใจ (คือคนที่ยอมมอบใจ)

เราสองจะเติมราตรีไร้ดาว (เราสองจะเติมราตรีไร้ดาว)

เป็นคืนที่ดาวพร่างพราย ให้แก่กัน (เป็นคืนที่ดาวพร่างพราย ให้แก่กัน)

ในคืนนี้ก็จะมีฟ้างาม ที่เคียงอยู่คู่ดวงดาว

(ในคืนนี้ก็จะมีฟ้างาม ที่เคียงอยู่คู่ดวงดาว)

ในอ้อมแขนก็จะมี สองเราที่จะเคียงคู่กัน

(ในอ้อมแขนก็จะมี สองเราที่จะเคียงคู่กัน)

ให้แก่กัน (ให้แก่กัน) ให้แก่กัน ให้แก่กัน)