Asire Del

اسیر دل رسوای خویشم

چو بند بلا بر پای خویشم

آواره و سرگشته ام

من آن عاشق پیمانه نوشم

که چون باده در جوش و خروشم

از میکده برگشته ام

تا کی چو جام بزم مستان

سرگشته در میخانه باشم

تا کی بنوشم ساغر غم

سرمست از این پیمانه باشم

چه حاصل از این سوز و ساز نهان

چه حاصل از این خاطر نگران

تا کی به درگاه خدا

نالم چو نای بی نوا

خدايا خدايا رها كن دلم را ز دام بلا

ز محنت هستی رهايم كن

به عالم جان آشنايم كن

به نور خرد رهنمايم شو

ز تیره شب غم جدايم كن

چه حاصل از این سوز و ساز نهان

چه حاصل از این خاطر نگران

تا کی به درگاه خدا

نالم چو نای بی نوا

خدايا خدايا رها كن دلم را ز دام بلا

ز محنت هستی رهايم كن

به عالم جان آشنايم كن

به نور خرد رهنمايم شو

ز تیره شب غم جدايم كن

چه حاصل از این سوز و ساز نهان

چه حاصل از این خاطر نگران