ฤดูกาลใด (bright mode)

ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยผ่าน ใจดวงนี้ที่มืดมน

เหมือนเช่นคนหลงทาง ไม่เห็นทางจะออกไป

จนได้มาพบใครคนหนึ่ง เปลี่ยนมุมมองที่เลวร้าย

โลกที่มีเธออยู่ แสนงดงามเกินบรรยาย

กี่ค่ำคืนที่ดูเงียบงัน

จักรวาลที่กว้างเกินไป

ฉันไม่กลัวสิ่งใดเมื่อเรามีกัน

ได้มีเธอดั่งความฝัน ฉันไม่กลัวความเหน็บหนาว

ฤดูกาลใด ฉันก็ไม่หวั่น หากมีเธอข้างกาย

ฝนโปรยปรายไม่อ่อนล้า รุ้งบางเบาช่างสดใส

ฤดูกาลใด ฉันก็ไม่หวั่น แค่มีเธอตรงนี้ไม่กลัวอะไร

เพิ่งเข้าใจความอบอุ่นเมื่อเธอนั้นสวมกอด

ใจที่มันเคยปวด ๆ มีเธอช่วยคลายออก

ลบล้างพรุ่งนี้ที่ตัวฉันเคยคิดไว้

คิดมาเท่าไรไม่เหมือนเดิม

กี่ค่ำคืนที่ดูเงียบงัน

จักรวาลที่กว้างเกินไป

ฉันไม่กลัวสิ่งใดเมื่อเรามีกัน

ได้มีเธอดั่งความฝัน ฉันไม่กลัวความเหน็บหนาว

ฤดูกาลใด ฉันก็ไม่หวั่น หากมีเธอข้างกาย

ฝนโปรยปรายไม่อ่อนล้า รุ้งบางเบาช่างสดใส

ฤดูกาลใด ฉันก็ไม่หวั่น แค่มีเธอตรงนี้ไม่กลัวอะไร

(ดั่งดอกไม้ที่ฉันเฝ้ารอเนิ่นนาน บทเพลงรักที่ฟังซึ้งตรึงใจ)

ฤดูกาลใด ฉันก็ไม่หวั่น หากมีเธอข้างกาย

(บทกวีของฉันแค่เพียงผู้เดียว ไม่อาจยอมให้ใครเข้ามาแทน)

ฤดูกาลใด ฉันก็ไม่หวั่น

อยากให้อยู่ตรงนี้ด้วยกันนาน ๆ