ที่คิดถึง...เพราะรักเธอใช่ไหม

เคยเป็นคน อยู่ได้คนเดียว ไม่เคยจะนอนเหงาใจ

ไม่เคยเรียกร้องใครใคร ให้มาเฝ้าคอยดูแล

เคยเป็นคน ที่ไม่เคยแคร์ ว่าใครจะอยู่หรือว่าไป

แต่มันดูเปลี่ยนไป ตั้งแต่เจอเธอ

มองดวงดาว ก็ทำให้เหงาในใจ

ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ได้แต่คิดถึง

ที่คิดถึง เพราะรักเธอใช่ไหม

ที่อ่อนไหว ง่ายดายหรือเพราะรักเธอ จริงจริง

ก็ไม่เคยรู้ตัว ก็มันยังไม่ชิน

สับสนวุ่นวายในใจ จนหลับไม่ได้จริงจริง...

เคยเป็นคน ที่รักตัวเอง มากเกินที่จะรักใคร

ไม่เคยคิดมากเกินไป ไม่เคยไม่เป็นมาก่อน

มันกังวล ไม่เป็นอันนอน ถ้าหากไม่อยู่ใกล้ใกล้เธอ

ทำไมต้องอยากเจอ แต่เธอไม่รู้

มองดวงดาว ก็ทำให้เหงาในใจ

ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ได้แต่คิดถึง

ที่คิดถึง เพราะรักเธอใช่ไหม

ที่อ่อนไหว ง่ายดายหรือเพราะรักเธอ จริงจริง

ก็ไม่เคยรู้ตัว ก็มันยังไม่ชิน

สับสนวุ่นวายในใจ จนหลับไม่ได้จริงจริง...

ทุกคืนต้องคอยเป็นห่วง ว่าหลับหรือยัง

อย่างนี้ใช่ไหม คือความรัก

อย่างนี้นั้นแปลว่าฉัน รักเธอใช่ไหม

ก็อยากจะรู้...

ที่คิดถึง เพราะรักเธอใช่ไหม

ที่อ่อนไหว ง่ายดายหรือเพราะรักเธอ จริงจริง

ก็ไม่เคยรู้ตัว ก็มันยังไม่ชิน

สับสนวุ่นวายในใจ จนหลับไม่ได้จริงจริง...