ฉันคือนักสะสมความเศร้า

คงมีแต่ตัวฉันที่แตกสลาย

เป็นผู้โชคร้ายให้ต้องผิดหวัง

เมื่อพยายามให้ใจใครไปกี่ครั้ง

ต้องอยู่ลำพังดังโชคชะตา

เมื่อไรที่ฉันรักใคร

ฉันต้องเป็นคนเสียใจ

เราพยายามแค่ไหน

ก็มีแค่เราใช่ไหมที่รู้

แตกสลายกี่ครั้งก็ยังต้องทนอยู่

เพื่อกอบกู้เศษหัวใจฉันไว้

ยังคงเป็นฉันใช่ไหม

นักสะสมความเศร้าที่เขาบอกไว้

ยังต้องเหงาไม่ว่าฤดูกาลไหน

เพราะพยายามแค่ไหน

ก็มีแค่เราใช่ไหมที่รู้

แสงอาทิตย์ยามเช้าสะท้อนลงมา

ไม่อาจเยียวยาความมืดในใจฉัน

เมื่อพยายามขอพรใดจากดวงจันทร์

ยังต้องผิดหวังดังโชคชะตา

เมื่อไรที่ฉันรักใคร

ฉันต้องเป็นคนเสียใจ

เราพยายามแค่ไหน

ก็มีแค่เราใช่ไหมที่รู้

แตกสลายกี่ครั้งก็ยังต้องทนอยู่

เพื่อกอบกู้เศษหัวใจฉันไว้

ยังคงเป็นฉันใช่ไหม

นักสะสมความเศร้าที่เขาบอกไว้

ยังต้องเหงาไม่ว่าฤดูกาลไหน

เพราะพยายามแค่ไหน

ก็มีแค่เราใช่ไหมที่รู้

ฉันภาวนากับฟ้าดวงดาวที่แสนไกล

ถ้าฉันรักใคร ให้ฉันไม่ต้องเสียใจ

ว่าเมื่อไรที่ฉันรักใคร

ฉันต้องเป็นคนเสียใจ

เราพยายามแค่ไหน

ก็มีแค่เราใช่ไหมที่รู้

แตกสลายกี่ครั้งก็ยังต้องทนอยู่

เพื่อกอบกู้เศษหัวใจฉันไว้

ยังคงเป็นฉันใช่ไหม

นักสะสมความเศร้าที่เขาบอกไว้

ยังต้องเหงาไม่ว่าฤดูกาลไหน

หรือเพราะว่าฉันลืมไป

คนที่ใช่นั้นไม่ต้องพยายาม