Ciąg Dalszy

Umiały budzić się z miękkich snów bez ciężkich głów

Witać zachwytem życie zamiast kilku cierpkich słów

Decydował nie stres i ból, a piękny mózg

Nie wiedziały, że ten statek kiedyś nagle zmieni kurs

Pierwszy ruch, baby blues

Niemy duch, wielki wóz

Miejski brud, śnieg i kurz

Biegnij kup, jedź i stój

Seks i luz, gniew i bunt

Cegły mur, cel i klucz

Sternik łódź, gęsty muł

Porwał dzieci rzeki nurt

Patrzeć na niebo, błądzić w blokach, znowu na błękit i zgubić w kolorze

Słyszeć jak woła na obiad królowa, czuć uczty aromat, gdy w kuchni na stole

Lądował talerz, widzieć w nim Bajkał, Pacyfik, łyżką przemierzyć Atlantyk

Wybiec przed klatkę policzyć Niagary, bo właśnie ktoś odkręcił hydranty

Finał mundialu zagrać za blokiem i rzucić na trawnik kiedy padł gol

W gąszczu oklasków nie słyszeć sąsiadki, bo właśnie tu kipi aż całe Camp Nou

Wrócić do klatki i patrzeć jak on wraca po pracy, król ojciec

Spojrzeć mu w oczy, głęboko w źrenice, oddychać spokojnie i czuć dobrze

Patrzę na niebo, błądzę po blokach, znowu na błękit i gubię w kolorze

Słyszę jak woła na obiad królowa, czuć uczty aromat, gdy w kuchni na stole

Ląduje talerz, widzę w nim Bajkał, Pacyfik, łyżką przemierzam Atlantyk

Wyjdę na zewnątrz, policzę Niagary, bo właśnie ktoś odkręca hydranty

Finał mundialu zagram za blokiem i rzucę na trawnik kiedy padł gol

W gąszczu oklasków nie słyszę sąsiadki, bo właśnie tu kipi aż całe Camp Nou

Patrzę na dom, patrzę jak on, znów budzi we mnie to co ulotne

Spojrzeć mu w oczy, głęboko w źrenice, oddychać spokojnie i czuć … ojcem

Moja dorosłość nie jest aborcją

Moja dorosłość to tylko ciąg dalszy

Moja wrażliwość jest moją pochodnią

Choć oślepiają mnie neony i lampy