เดี๋ยวก็ต้องกลับ

ผ่านเส้นขอบฟ้ามาไกลเหลือเกิน จากผู้คน รอยยิ้ม อากาศดี กับเสียงเพลง อาหาร อาคาร และรถยนต์ อาจเป็นจุดหมายของใครหลายคนที่ยังหวังว่าสักวัน จะเก็บกระเป๋าเพื่อกลับมาอีกครั้ง ชีวิตคงจะดีทุกวัน แต่ฉันรู้สึกว่าสำหรับฉัน มันไกลเหลือเกิน และยิ้มก็คงไม่ต่างกัน เมื่อทุกวัน ฉันใช้อากาศเพียงแค่หายใจ *ต่อให้มันสวยและงามเท่าไหร่ แต่เมืองนี้ สำหรับฉัน ก็เพียงไว้ใช้ให้หมดวันเท่านั้น ที่ที่ฉันนั้นจากมา แค่อยากทิ้งมันไปก่อนให้ลับตา ให้พอจะลืมว่าฉัน ได้หนีมาพ้นจากความรู้สึกล้า และเหนื่อยจากตรงนั้น ให้พ้นมาสักวัน มันคงดี ฉันแค่หนีมาพักก่อน เมื่อพร้อมแล้วจะเดินไป เมื่อพร้อมฉันจะลืมได้ ขอบคุณที่ได้มาพบ แต่สักวันฉันก็ต้องกลับไป อาจเป็นจุดหมายของใครหลายคน แต่เมืองนี้ สำหรับฉัน แค่อยากทิ้งมันไปก่อนให้ลับตา ฉันรู้สึก ว่าสำหรับฉันมันไกลเหลือเกิน ที่ใครเขาว่าต่างกัน แต่ทุกวันฉันใช้อากาศเพียงแค่หายใจ (*) ต่อให้มันจะงดงามสักเท่าไหร่ ต่อให้มันจะงดงามสักแค่ไหน ต่อให้มันจะงดงามสักเท่าไหร่ ต่อให้มันจะงดงามสักแค่ไหน