Gökdeniz Abi

Ben henüz çocuktum sen bu şehri terkettiginde Gökdeniz abi Istemeden büyüdüm içimdeki bu öfke misali Herkes gri der bu şehre fakat gözleri mavi Ve ben bayramlıgımla top oynamayı özledim abi Annem eve çagırdı,mahalle bakkalıyla helalleştim Ve yorgun dizlerimde mecal yokken her an geçtim En dik yokuşlarından bu şehrin; ne başardım,ne vazgeçtim Fakat zaman geçti 20'ler kayıp ruhlar ortasında aidiyet pazarı Şımarık çocukların içine dogdugu şu parlak galibiyet kazanından Payımı almak istemiştim kabiliyet kazanıp Onlar yazarken tarihi hep Bir izim kalsın dedim en azından duvarda Artık boşalmıyor hafızam dolmayınca şu bardak Biletimi yırtanlar dedi "allah yukarda" Ve o allah'a inancımı katlettiler bu garda