Páskahretið eltir mig
Norður á Strandir hér um bil
Þar vil ég skjóta niður rótum með þér
Fram yfir miðjan desember
En þú ferð
Og mig skilur eftir sáran.
Þar er trú á brostna von
Sem mig bugar nú
Bara þú.
Vorgolan gælir vel við kinn
Vernd frá æðri mætti finn
Upp úr Djúpinu mig dró
Innri frið og sálar fró
Inn í ró
Og menn róa út á miðin
Af kvóta á nóg
Vil þig í mitt bú
Bara þú.
Frá Langanesi og niður að Tá
Menn eltast friðlaust við sína þrá
Að lokum eldast og víðsýni ná
Þeim fallast hendur, þeim fórna og sjá
Þeim varð á
Því sældin bjó í þeim sjálfum
Og hver heilvita maður getur orðið að hálfum.
Bara þú
