Daar sta je dan bij de crematie van je pa
Na al die tijd van vluchten sta je stil en denk je na
Dit is nooit meer vla, nooit meer vla voor de tv
Nooit meer samen, nooit meer samen kijken naar DWDD
Nooit meer dansen in het huis en nooit meer klappen met een vuist
Wellicht was het niet juist, maar ik mis ons en ik mis thuis
Daar sta je dan bij de crematie van je ma
Veel huilende gezichten, maar dat vond ik best normaal
En ze was zo'n lieve vrouw, nog zoveel dat ik zeggen wou
Van "het spijt me" en "sorry", maar mijn hart die is nu koud
Voor jou bewaar ik mijn geduld in een kistje onder m'n bed
Maar wat is een pretpark, een pretpark zonder pret?
Florida 2009, daar, daar kwam ik mezelf tegen
Maar heb een steen verlegd in de rivier en dat ondanks alle regen
