Karanlık

Karanlığa doğdum bu bir oyun oldu belki İstemeden yordum kendimi ve zarar verdi Düşüncesi mutlu olan hayal kapıma geldi Yaşarken umutlu bakan gözler kapanıverdi Beklemezdim hiç bu kadar çirkef olabilceğimi Kıskançlık krizlerinden muzdarip dönceğimi Baskıladığım hislerimi tekrar bir gün görceğimi Düşünüyom her gün bu gidişle yalnız öleceğimi Nedir bunun sebebi kaybetme korkusu mu Sorun sade bu mu yoksa başka durum bulgusu mu Hissedilenler solumdaki şeytanın dolgusu mu Yaşanan her şey aslında bezgin aklın kurgusu mu Müzik bir çıkış yolu bu sebepten yazıp durur Daralırsa yüreğin bil ki bu aklın sorgusudur Her şey yolundayken gün gelir bi kolpa vurur Tökezletir fakat asla yere gelmez doğru gurur Rahat bırakın beni kendimle başbaşa Karanlığa doğdum fakat edilmedim alaşağı Düştüm düştüm kalktım hayat böyle değil mi zaten En nihayetinde güneş doğmaya meyilli halen Yüreğim soğuk ondan bakışlarım donuk Noldu moruk insan her zaman yaşar mı bolluk Konuk olur bazen hüzün Bilirsin arada lazım göz yaş düşüşü Duygular üşüşür gene Olur çıktığın batağa dönüşün geri tekrar aynı terane Yaşanır aynı şeyler dimi yok ki bir tesellin Anca dersin elbet zaman geçirir Yürekteki sızıyı ya da sırta bir kazığı Virane oldum doldum ciğere bastım koru Yer yer yoruldum fakat bırakmadım ki yolu Sahteliklerden korun engele meydan oku Işıklar söndüğünde gözükür bak asıl umut Herkese söyledin dimi yorgunum yalanları Neler yaşadığını senden başkası ne anlasın Gençliğin palavrası var bir iki adam hası Her şey gelip geçer sen ebedi kalmalısın Rahat bırakın beni kendimle başbaşa Karanlığa doğdum fakat edilmedim alaşağı Düştüm düştüm kalktım hayat böyle değil mi zaten En nihayetinde güneş doğmaya meyilli halen