Yokuşlarında

İnanma yalnız, yalnızım yalnız Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız Yokuşlarında Yokuşlarım dar İnanma yalnız, yalnızım yalnız Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız Yokuşlarında Yokuşlarım dar Kirli bir beynim var ve suça meyilim Ama ne alnım kara ve ne boynum eğri Uzak dur, içi boş sohbeti n'eyleyeyim? Bildiğin o düz insanlardan değilim Korsanım yalnızlık bana liman Her yolda elbet bir harami var Keserler önümü garanti bak Boş yapma, tercihim azami laf Zaten tüm hayatım karantina Ve diyorlar her şeye zaman ilaç Yok en ufak bir ışık bana inan Güldüğüme bakma bu kara mizah Karanlık içinde ederiz dans Kayıp bir nesiliz neşemiz az İçeriz her gece, mezeyi kap Söveriz kadere, çekeriz nah İnanma yalnız, yalnızım yalnız Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız Yokuşlarında Yokuşlarım dar İnanma yalnız, yalnızım yalnız Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız Yokuşlarında Yokuşlarım dar Bu insanların, gözü yaşlı Teninde kaldı denizlerin ahı Garip vakaydı, bütün gün aynı Yoruldum artık, rüyalarım vardı Dardı yokuşlar bir gün İçime atamadım özgürüm Sardı korkular her gün Bu savaşı kazanamam üzgünüm Yokuşlar yorucu, dar ve dik Mutluluk ardından dram gelir Ruhumsa her gün bir sınav verir Ördüğüm duvarı yıkar geri Suskunluk estirir tan yeli Bi' şeyler diyeceksen tam yeri Karanlık geceye sar beni İşimiz bittiyse kalk ve git İnanma yalnız, yalnızım yalnız Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız Yokuşlarında Yokuşlarım dar İnanma yalnız, yalnızım yalnız Hayat yolunda kaldım, kaldım apansız Yokuşlarında Yokuşlarım dar