Teddybjørnens vise

Eg e en gammal teddybjørn, så snill som bare det Og kvar gong eg ska brumma litt, begynner eg å le Da har eg lært av Mariann, d'e ho som eige meg Og ingen kan vel tøysa sånn som Mariann og eg Når Mariann har lagt meg, og eg vett at da e kveld Så brumme eg ei visa eg har dikta om meg sjøl Og viso kan eg synga, på ein gammal melodi Frå den gong eg va storgevinst på Sirkus Tivoli Da va et veldig tivoli med lampa og musikk Og eg va sjuk av lengsel kvar gong karusellen gikk Eg tenkte eg vil håpa den som vinne meg i kveld Har penga nok t'å ta meg med og kjøra karusell Så kom ei lito jenta bort, og da va Mariann Med fullt av blanke penga i ei brun og lita hand Ho kjøpte mange lodd, og eg tenkte nei å nei Så morsomt da ska bli å kjøra karusell med deg Men plutselig så kvakk eg i, for vett du ka ho sa No har eg ingen penga meir, men eg e lika glad Eg brumma då eg hørte da, og tenkte offa meg Då vil eg heller vinnast av ein rikare enn deg For mange kjøpte lodd på meg, te slutt ein gammal mann Og aldri har eg sett så mange penga som hos han Men enda var'n sparsom, og eg tenkte for eit hell Har spare sånn at han og eg kan kjøre karusell Og då eg skulle trekkas, vett du kem som vant meg da Jo da var han med pengane, og spør om eg va gla No får eg kjøra karusell, men vet du ka eg fekk Et gråpapir rundt magen, før han tok meg med og gjekk Eg blei'kje pakket opp engang, han la meg på et kått Og eg som trudde rike bamsa hadde da så godt Då hadde da vært bedre å bli vunne av en venn Som ikkje eigde penga, men som elska meg igjen Sånn låg eg långe tie, men ein dag tok han meg ned Og la meg inn i bilen sin, og kjørte te et sted Ja da e nesten merkeli at såntno' henda kan For den som pakka opp meg da var lille Mariann Og han va hennas bestefar, og tok ho opp på fang No ska du få ein teddybjørn i fødselsdagspresang Og Mariann va ellevill, ho dansa og ho song Og eg fekk snurra rondt og rondt for aller føste gong Og sio har eg snurra nesten meire enn eg vil For Mariann e ikkje den som lar meg ligga still Og sløyfo mi har Tassen spist, og håro skrelle av Men da gjer ingen verdens ting, eg brumme og e gla For hvis eg mister større ting som håve eller bein Tar Mariann ein hyssingstomp og syr dei på igjen Og da er mykje bedre enn å leggas vekk et sted Med silkebånd om halsen sin og aldri væra med