Әгугай домбыра

Әсем әуен дала кезіп барадыай,

Ару балқып, жігіт төмен қарады ай

Селт етерлік сезім кеттіау сел болып,

Домбырамнан әгугай ай күй шерткенде шанағы.

Перне қуған, сүйрік саусақ салалы,

Кейде толқи,кейде шалқи шабады.

Тоғыз перне екі ішекті домбыра

Ұрпақтарға әгугай ай мұра болып қалады

Тұлпардың дүбір қаққан тұяғы,

Көкірекке сырлы сарын құяды. Сыңғырлаған сан мың әуен, япырмай,

Шанағына әгугай ай қалай ғана сияды