Bezsenność

Szarość i codzienność

wlewa się przez skórę

Czas przesypuje się

przez zaciśnięte palce

Tak wiele zabrakło

by zbliżyć się do marzeń

Przez wizjer obserwujesz

horyzont zdarzeń

Jest 4:13 nie możesz spać,

za oknem szczekają neony

W mieście gwiazd nie widać

i nie wpadnie żadna z n nich

Przez pożółkłe od petów zasłony

Mimo, że w źrenicach czai się strach

A zegar niestały w uczuciach

Przez ścianę powiek wdziera się brzask To chyba warto! To chyba warto tak!?

Po przewlekłej nocy

zawsze zjawia się świt

I mrok ze swych szat znów obdarty

Tak było wczoraj,

jutro może tak być

To chyba warto,

tak warto żyć!

W skroniach znów pulsują

wyrzuty sumienia

Głośniejsze niż nocny autobus

Na tej scenie dźwięku

wydajesz się niemy

Nie schowasz się tak łatwo

za kurtyną cienia

Okruchy wspomnień

potrafią uwierać

Choć bardziej swędzą niż ranią

Kolejny papieros

tłumi echa gorszych dni

I łatwiej jest zasnąć z migreną

Mimo, że w źrenicach czai się strach....

Ciemność blaknie

i ze strachu siwieje

ucieka przed świtu pochodem

Po omacku chwyta się

zaułków kamienic

Bezskutecznie walczy

ze wschodem

Boisz się poruszyć

by nie spłoszyć tej chwili

tak czekałeś by wreszcie nadeszła Pochopne decyzje

zawstydzają ciszę

wrzaskiem odsuwanego krzesła.