Fernando

Fernando

Nie możesz zmusić miłości

By z tobą pozostała

(No, no, no)

Fernando

Gniew się w sercu Twym rozżalił

Żal się w sercu rozzuchwalił

Bo ktoś zabrał Ci dziewczynę Twą

Szukasz wielkich słów

Szukasz prostych słów

By zawrócić z drogi i zatrzymać ją

A dziewczyna, jak dziewczyna

Wciąż o Tobie zapomina

Do innego już uśmiecha się

Próżno wzywasz jej

I na próżno mów

Nie usłyszy Cię, nie zrozumie Cię

Fernando

Nie możesz zmusić miłości, by z Tobą pozostała

Fernando

Nie możesz zmusić dziewczyny, by zawsze Cię kochała

Bo miłość

Dziwnymi każe iść sercu drogami w swoje ślady

Więc nie ma rady

I niech już idzie, gdy chce

Nie ma lekarstw ni doktorów

Na najgorszą z wszystkich chorób

Na tęsknotę pustych szarych dni

Aż się nie chce żyć

Aż się nie chce pić

Kiedy rozpacz cierniem w sercu Twoim tkwi

Nie pomoże nawet wino

Gdy się tęskni za dziewczyną

Gdy się czeka na daleki znak

Próżno wzywasz jej

I na próżno mów

Nie usłyszy Cię, nie zrozumie Cię

Fernando

Nie możesz zmusić dziewczyny, by zawsze Cię kochała

Fernando

Nie możesz zmusić miłości, by z Tobą pozostała

Bo miłość

Dziwnymi każe iść sercu drogami w swoje ślady

Więc nie ma rady

I niech już idzie, gdy chce

Fernando

(Nie ma lekarstw)

Nie możesz zmusić miłości by z Tobą pozostała

(Na najgorszą z chorób nie ma rady)

Fernando

(Aż się nie chce żyć)

Nie możesz zmusić dziewczyny by zawsze Cię kochała

(Kiedy rozpacz w sercu tkwi)

(Bo miłość)

Bo miłość

Dziwnymi każe iść sercu drogami w swoje ślady

Więc nie ma rady

I niech już idzie, gdy chce