Oyundur Yaşamak Canlıya

Mezar olmuş yeryüzü…

Ölülerle sulanır canlanan tohumlar.

Toprağa karışmış bedenlerin

Göğüsünden çıktı, hayat oldu;

Uzandı kökten yapraklara.

Sırrı güneşte arayanlara

Işık olur gökyüzü.

Yaşıyoruz andan zamana.

Oyundur yaşamak canlıya,

Değişimle savaşan elenir oyundan.

Oyundur yaşamak canlıya.

Dönüşüme ayak uyduranın neslini katla.

Elenir devinime kafa tutan,

Değişmelerini beklemek mi gerekli yoksa?

Elim sende!

Gördüm, sobe!

Simit, tekme!

Tokadı ye!

A: ‘’Hey sen! İlk nefesini aldın da

Bak ve gör, hevesin yine kursakta.

Sersefil düşüncelere daldıkça

Durma sor, son nefesin daraldıkça.

Durma sor, sor neden?

Görüşün karardıkça

Bütüne ulaştıkça.

Sorma dur! Dur hemen!

Sus hiç konuşma!

Dönüşümü kavradığında,

İnsanla barıştıkça,

Özüne saygı duydukça,

Durma sor!’’

B: ‘’Yazgıdan aciz kalmış düşüncelere mi kaldım

İstediğimi aldım

Hissettiğimi yaptım

Ahlak imgelerini yıktım istediğimi ezdim

Sefil fikirlerini ellerimle ateşe attım.

(İşim bitti )x2

Sonuna kadar eşeledim ve işin çivisi çıktı.

Böyle huzur bulamam,

Sahte biri olamam!’’

A: ‘’Sus hiç konuşma!

Dönüşümü kavradığında,

İnsanla barıştıkça,

Özüne saygı duydukça,

Durma sor!’’