ป้าข้างบ้าน

ใส่เสื้อตัวร้อยเก้าๆ

รองเท้าช้างดาวเขียวแผ๋ง

ท่าเดินออกทรงนักเลง

แต่หาหม้ายรบใคร

ทำงานเหน็บเหนื่อย

ว่างๆก็นั่งยีใบ

ต้มเอาไว้เป็นสมุนไพรกินแล้วมีแรง

แต่ไม่พ้นคำคนนินทา

เอือมระอาเหม็นน้ำลายบูด

อยากตบให้ฉูด

โบ้แหลงเรื่องเพื่อน

ว่าฉันเฉือน ขี่รถเทือนทั้งหลาด

ไม่สะอาดแต่งตัวสกปรก

ว่าฉันเกเรเรียนหนังสือไม่จบ

คบแต่เพื่อนไม่ดี

แหลงเอาความยากสาวความยืด

เหมือนแกงจืดใส่เครื่องแกงเผ็ด

ผักบุ้งแกงทิ นั่งแหลงเรื่องเท็จ

ขี้หกทั้งเหม็ด มันตรงกันข้าม

ฉันทำงานฉันเก็บตังค์

เวลาว่างๆฉันก็นุกเหมือนเพื่อน

ฉันเรียนจบแต่ไม่ได้บอกใคร

ลืมบอกผู้ใหญ่ให้พูดใส่ลำโพง

ของหมู่บ้าน

ตัดสินแค่เพียงหน้าตา

แค่เพียงภายนอก

แล้วบอกไม่ดี

ไม่เคยรู้จักกันทีแล้วบอกได้พรือว่าเป็นพันนั้น

ปั่นตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางแล้วนินทาเพื่อนไปวันๆ

ไม่ได้แหลงมันกินข้าวไม่ได้