Күзгі қайың

Сағыныштан жарылуға таяумын,

Қала ұйқыда тек мен ғана ояумын.

Қайда сенің жапырақтарың ақ қайың,

Қайда маған жүрек болған аяулым.

Сенің ғана жапырағыңа күз келмейді.

Сағыныштан сыр айтар ем сөз келмейді,

Жалынсаңда өмір заңы өзгермейді,өзгермейді

Күзгі қайың,күзгі қайың,көктемге бір жету ғой біздің уайым

Неге мені қалдырады екен ақпанда,

Неге сені тоңдырады екен ақ қарға

Кел екеуміз көптен күткен бақтарда

Жылынайық естен кетпес шақтарға