ดอกราตรี

ดึกลับดับแสง แอบแฝงในฟ้าราตรี

ส่งกลิ่นอบอวล ป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา

ขาวราวดวงเดือน เลื่อนลอยกันลงมา

จากบนนภา กลายเป็นดอกไม้ราตรี

กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล

ดั่งดวงดอกไม้ เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน

ที่ลับลาไป ทิ้งให้ราตรีหม่น

ดุจดังหัวใจ ของคนที่เด็ดเจ้ามา

ดึกดื่นคืนนี้ ฮึม..ฮึม..ฮึม

ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮื้อ..ฮือ..ฮือ

อีกกี่คืนไม่รู้ ฮู้..ฮู..ฮู

ที่ยังคงต้องฝัน เฝ้ารอไปอย่างนี้

ฝากฟ้าสวรรค์ กระซิบถ้อยคำรำพัน

ให้ใครคนนั้น ไม่ลืมไม่เลือน เรื่องราวคนนี้

แม้ราตรีโรย ร่วงลับลาชีวี

แต่รักที่มี ไม่เคยจะเลือนร้างไป

ดึกดื่นคืนนี้ ฮึม..ฮึม..ฮึม

ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮื้อ..ฮือ..ฮือ

อีกกี่คืนไม่รู้ ฮู้..ฮู..ฮู

ที่ยังคงต้องฝัน เฝ้ารอไปอย่างนี้

ฝากฟ้าสวรรค์ กระซิบถ้อยคำรำพัน

ให้ใครคนนั้น ไม่ลืมไม่เลือน เรื่องราวคนนี้

แม้ราตรีโรย ร่วงลับลาชีวี

แต่รักที่มี ไม่เคยจะเลือนร้างไป