ฟ้ายังมีฝน

ฟ้ายามจะมีฝนพรำ อาจจะช้ำ จึงได้พรำฝนมา ทุกครั้งที่เจ็บใจ แต่ไม่รู้จะบอกใคร ก็ร้องไห้ออกมา ร้องมันออกมาให้พอ จะไม่ขอ ใครให้มาเห็นใจ ไม่คิดจะจดจำ เจ็บและช้ำยิ่งกว่าใคร เมื่อรักมาจากลา ฟ้าฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน ย่อมมีเสียน้ำตา ฝนฝนร่วงหล่นมา ช้าช้า จากดวงตา จากส่วนลึก ในใจ เหลือเพียงแต่รอยน้ำตา อีกไม่ช้า คงจะเลือนลบไป แล้วฝนก็จะซา กลับเป็นฟ้าที่สดใส ไม่เหมือนที่ผ่านมา ฟ้าฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน ย่อมมีเสียน้ำตา ฝนฝนร่วงหล่นมา ช้าช้า จากดวงตา จากส่วนลึก ในใจ ร้องมันออกมาให้พอ จะไม่ขอ ใครให้มาเห็นใจ ไม่คิดจะจดจำ เจ็บและช้ำยิ่งกว่าใคร เมื่อรักมาจากลา ฟ้าฟ้ายังต้องมีฝน เกิดเป็นคน ย่อมมีเสียน้ำตา ฝนฝนร่วงหล่นมา ช้าช้า จากดวงตา จากส่วนลึก ในใจ ฟ้าฟ้า ที่มีฝน เปรียบดังคน ช้ำใจ