ปิตุฆาต

(โหรหลวง) ฤกษ์ยามเวลาชี้นำชะตาขีดชีวิตไว้ นี่คงเป็นเวร และกรรมบันดาล หลีกหนีไม่ได้ มิกล้าจะกล่าว มิกล้าจะเอ่ย แต่จำต้องทูลไป ถึงความเป็นจริง ที่พระองค์เอง หลีกหนีไม่ได้ มฤตยู ได้ลิขิต ชีวิตโอรสไว้

สายเลือดเดียวกัน เป็นศัตรูห้ำหั่นฆ่ากันตาย ตามเวรและกรรม จำนำพาแม้ช้าเร็วมิเปลี่ยนไป เมื่อเติบใหญ่ องค์บุตรชาย จะฆ่าพระองค์จนชีพวาย

(คนเล่าเรื่อง) "ปิ ตุ ฆาต กรรม"

(คอรัส) ปิตุฆาต ปิตุฆาต ลูกสังหารบิดา

ปิตุฆาต ปิตุฆาต อนันตริยกรรม เป็นบาปหนักหนา โอ้ ปิตุฆาต โอ้ ปิตุฆาต โอ้ ปิตุฆาต!

พญากง: เงียบ!

เจ้าทำนายผิด เจ้าทำนายผิด ลูกของเราจะมาฆ่าเราไปได้ อย่างไร พลาดใช่หรือไม่ ขอจงแน่ใจ ว่าที่เจ้าทำนายออกมามิใช่ความ จริง

โหรหลวง: เวรกรรมอ้างอิง มิมีผิดเพี้ยน ชาติก่อนจนชาตินี้ นี่คือชะตา สืบสานกันมาตามวาระ เจ้ากรรมนายเวรผูกพันธะ หลีกหนี ไม่ได้

พญากง: กรรมใดที่ก่อกันมา มีวิธีใดหนารักษาได้

โหร: แม้วันคืนผ่าน ชะตามิผัน มิอาจเปลี่ยนแปลงได้แล้ว

มเหสี: ถ้าเช่นนั้น พระสวามีของฉันควรทำเช่นไร

โหร: ควรแยกกันไป มิให้ภัยมาถึงตัว

พญากง: หากเราอยู่ มันต้องไป ต้องกำจัดอ้ายเด็กชั่ว

มเหสี: ขอจงอย่ากลัว อย่าคิดวู่วาม

พญากง: หากไม่ฆ่ามัน ฉันก็ตาย ตามคำทำนาย ชีวาวายเพราะมือมัน

มเหสี: เราช่วยกันเลี้ยงดูได้ สั่งสอนใส่ใจ เติบใหญ่มีคุณธรรม

พญากง: เจ้าได้ยินโหรากล่าวเรื่องกรรม (คอรัส - ประหาร ประหาร ประหาร)

มเหสี: กรรมย่อมพ่ายแพ้แก่การกระทำ (คอรัส - ประหาร ประหาร ประหาร)

พญากง: หยุดพูดเสียที เสียเวลาเกินจะฟัง (คอรัส - ประหาร ประหาร ประหาร)

มเหสี: ได้โปรดจงฟัง หม่อมฉัน ดูสักครา ทารกน้อยนี้จะมีพิษสง ได้อย่างไร บริสุทธิ์เหลือเกินที่จะหยาบช้า ในจิตใจ สอนเรื่องบาปบุญ หนทางคนดี คงไม่ไกล เลี้ยงด้วยการุณ สักวันบุญกรรม คงปราณีลูกชาย กตัญญูกตเวที มิมีคิดร้าย

สนองพระคุณพระองค์ ด้วยใจ