หยาดเพชร

เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า

หยาดเพชรเกล็ดแก้วแววฟ้า ร่วงมาจากฟ้าหรือไร

หยาดมาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อยคนทั้งโลกร้องไห้

หยาดเพชรเกล็ดแก้วผ่องใสนั้นอยู่ไกลเกินผูกพัน

แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมาฟ้าคงไหวหวั่น

ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์ มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย

เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน

เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน

เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว (คว้าหยาดเพชรแก้ว)

เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน