Krediler
PERFORMING ARTISTS
ΚΑΠΙΟΣ
Performer
COMPOSITION & LYRICS
Ευάγγελος Κουνάβης
Composer
Χρήστος Γιαννόπουλος
Composer
PRODUCTION & ENGINEERING
Γεώργιος Θεοδωρόπουλος
Mixing Engineer
Şarkı sözleri
Πόσες στιγμές πετάνε από τα μάτια πέρα μέτρα,,
κουρνιάζουνε σαν τα πουλιά το σούρουπο στα δέντρα.
Ξυπνάνε τραγουδώντας άνοιξη και πρώτο φως
για να ζεστάνει τους ανθρώπους και να βρουν το δρόμο μπρος.
Κι' είναι τα όνειρα τους βρέφος που δε στέκεται ακόμη,
τα κρατάν μακριά από το νέφος κι' από κάθε άκριτη γνώμη,
είναι οι ματιές που αναπαύονται και γίνονται ουρανός
και ένας ήλιος πρωινός που δίνεται σε ανθούς. Δέκατη
τρίτη νότα στο πεντάγραμμο, τέλειο παραλληλόγραμμο
κι' ο μυζητήρας που αντλεί την γύρη ένα έντομο,
χωρίς αυτά είσαι αδαής και φυτρώνεις μοναχός
σε παγωμένες κορυφές όπως το εντελβάΐς.
Αν βρω τον εαυτό μου έχω αρμονία ισημερίας,
σωφρονισμός που υπόκειμαι όταν νιώθω παρίας,
γίνομαι ένα ηλιοστάσιο σε μία εκλειπτική τροχιά
γύρω απ' τη γη με ζωτική ικμάδα εκπληκτική
και έτσι ραγίζω τη σιωπή, μιλάω όταν κάνεις πίσω
και μη μου πεις πως δε θες να δεις μπρος
πάντα ότι βρεις τρως κι' άθελα σου ζεις ως
ένας άνθρωπος κενός, μα έτσι δεν θα τ' αφήσω.
Ας με συμπαθεί ο ακροατής μα ο θέλω να πιστεύω
φίλτατος ομιλητής υπήρξε αρκετά λαλίστατος.
Οι αράδες μου στερούνται περαιτέρω ανάλυσης
και λαμβάνει τέλος εδώ αυτή η μορφή αναζήτησης.
Ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός; Ποιος;
Σαφώς τρελός ο Αιρετικός.
Βρώμικος ανάμεσα σε αγνά μικρόφωνα θα μείνεις
Το αν θα μείνεις ή αν θα φύγεις τελικά θα φανεί στο photo-finish.
Είναι αληθινό ή άλλο ένα ψέμα;
Όμως τα παιδιά εδώ υπογράφουν την ποίηση
με αίμα και έτσι βάζω ένα τέρμα στη φωνή μέσα μου
και τη κάνω να πάψει καθώς αρχίζω να τρελαίνομαι σαν
τον Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη, μα τώρα είμαι εντάξει.
Ψάχνω να βρω το ελιξίριο που θα με κάνει εφτά χρονών
από δεκατέσσερα εμπρός λοιπόν να ρίξουμε τον Καίσαρα.
Τα εγώ μικρά που μοιάζουν με νάνους με σκοτώνουν
σα τις κατάρες που μαζεύω όταν δε δίνω λεφτά σε ζητιάνους
και με πληγώνουν οι άνθρωποι γι' αυτό σκορπίζω την αγάπη
σε γαρύφαλλα, σκάσαμε το σκάφος μας στα ύφαλα.
Χρόνο, χρόνο, δώστε μου πίσω τον χαμένο μου χρόνο,
χάνω άσκοπα τη ζωή μου που πολεμά σα τη μάχη του Δία με τον Κρόνο
και εξακολουθώ να ματώνω όταν τους συνανθρώπους μου πληγώνω
και εξακολουθώ να πορώνω κόσμο συνεχίζω να μετανιώνω.
Ναι, κοντεύει να λάβει τέλος ένα ακόμα κουπλέ
απ' τα τραγούδια χωρις θέμα και που ποτέ δεν τελειώσ (αν) αίμακτα.
Αφιερωμένο σε πολυτάλαντα παιδιά και σε ατάλαντα,
τα τραγούδια όμως πάντα πρέπει να βγαίνουν απ' την καρδιά
έτσι απλά και άλλα πολλά, όχι σαν παλιά, παραμύθια από την Χαλιμά,
Αιρετικού η καρδιά, λύκου ματιά, δόντια κοφτερά, τεντωμένα τ' αυτιά.
Σας αγαπώ ειλικρινά όμως ένα ακόμα παραλήρημα
με απομακρύνει συστηματικά από τη θεματική ενότητα
κι' αυτό δε σας αφορά.
Ο επόμενος σταθμός είναι της ποίησης το φώς
είναι τριγμός πραγματικός βλέπεις τα πράγματα αλλιώς
κι' αν θες να μείνουμε μαζί τότε ακολούθησε σιωπή,
η σκέψη είναι ένα κλειδί φέρ' το να ανοίξουμε μαζί.
Written by: Ευάγγελος Κουνάβης, Χρήστος Γιαννόπουλος
