Ne Kadar Zor (feat. Hasan Azze)

Bir insanı üzen yine başka bir insan Kaybedecek bir şeyimiz kalmamış; kendimizden başka Bir hedefe giderken karşımızda ilk önce sevdiklerimiz durur Sonra insan kendini nefret ettikleriyle sevişirken bulur Ne kadar zor, insanın sevdikleriyle savaşması Zaten yeterken kendi kendime Ne kadar zor, insanın sevdikleriyle savaşması Herkes normal; bir ben anormal Herkes normal; bir ben anormal Ben kaosun içindeki kozmos Derin hayal gücümde bir son yok Sana kaderin içinde bir ton yol Yumurta var ama bir fol yok Ruhumu anlatmak için yazılmış Sayfası yırtık kalın kitaplar Sana hayata dair aforizmalar var Heybesi yırtık yarım bir zattan Üşenip kafana sok bunu Bu güreşi kazanan yok Sonucu güvenip azalan ol Bense düzeni bozana son verdim Zaferi kazanıp emin Gel, kasedi saralım geri Dert hasedim sana mı? Değil Ben, geçmişi hazmedemedim Ne gün bu, ne gece Arafta mı hep insan? Güçlü tarafta mı? Söyle sevgisi lafta mı? Acıyan her yerine merhem bulur mu insan? Unutup eski zamanları, hatırlar mı kalanları? Ne kadar zor savaşmak Zaten yeterken kendi kendime Ne kadar zor kızmak Zaten yanıyorum kendi derdime Bir gece keyfim kaçar; Yazarım o gece şer; tüm kuytularıma Kaybolmuş cevaplar, davetsiz sarkar uykularıma Ben öldüm; âlem-i şer kazanmakta nuhu "Sanki evren genişlerken benim daralmakta ruhum" Yazdığım her şarkıdan sonra bir parçam kaybolur Çok şarkı yazdım parçalanıp; umarım hayrolur Bu dünya öyle ki karanlığı aydınlığından fazla Herkes daha fazla ister, azla yetinmez asla