U chomika w gospodzie
Siedzą muchy przy miodzie
Siedzą, piją koleją
I z pająków się śmieją
Podparły się łapkami
Nad pełnemi kuflami
Zagiął chomik żupana
Miód dolewa do dzbana
— Moja kumo kochana!
(Chomik! dolej do dzbana!)
Moja kumo jedyna
Czy mi pająk nowina?
— Żebyś, kumo, wiedziała
Com już sieci narwała
Com z pająków nadrwiła
Tobyś ledwo wierzyła!
— Moja kumo jedyna!
Czy mi pająk nowina?
Śmiech doprawdy mnie bierze
Pająk!... Także mi zwierzę!
— Moja kumo kochana!
(Chomik! dolej do dzbana!)
Moja kumo jedyna
Czy mi pająk nowina?
— Żebyś, kumo, wiedziała
Trzem pająkom bez mała
Jak się dobrze zasadzę
Trzem pająkom poradzę!
Prawi jedna, to druga
A tu z kąta coś mruga
Prawi czwarta i piąta
A coś czai się z kąta
Pająk ci to, niecnota
Nić — tak długą — namota!
Zdusił muchy przy miodzie
W chomikowej gospodzie
