Apel Poległych

Z nad czarnym kirem okrytych bębnów

Pierwsze synkopy pobiegły

Tłumy milczące stały przede mną

Słuchając. Apel poległych, huh!

Słowa nieważkie w przestrzeni leciały

Tańcząc na niebie z iskrami

Syczał i trzaskał, wciąż podsycany

Stos za moimi plecami, huh!

W niebo wznosiły pęknięte czoło

Mury kościelnej wieży

W każde nazwisko, jak w grób, padało

Kamienne: "Poległ" żołnierzy

Sto nazwisk. Dwieście. Tłum zastygł w cieniach

Drżącymi się modlił usty

Czytałem: "Orlik. Rok urodzenia

Dziewięćset dwudziesty szósty", huh!

Czy drgnęły mury wieży kościoła

Sprawiedliwości dzierżące straż? Hah!

Nie! To ostatnie, grobowe "poległ"

Świat uderzyło w twarz, huh!

Huh, huh!