Gaua Eta Ni

Zu bezelakoa naiz, oi gaua;

Iluna eta biluzia. Ene ametsen garretan

Dagoen bidean barna noa eta ene

Oinak lurra ukitu orotan egundoko

Aritza sortzen da

Ez, zu ez zara ni bezelakoa, oi eroa;

Ondarrean egin atza neunzera

Oraindik ere atza begiratzen bait duzu

Zu bezelakoa naiz, oi gaua:

Ixilla eta sakona. Eta ene bakardadearen

Bihotzean ba da erditzen ari den

Jainkosa bat, eta bertan zerua eta

Infernua bat egiten dira

Ez zu ez zara ni bezelakoa, oi eroa;

Oraindik ere oinazeak ikaratzen bait zaitu

Eta osinaren dei-kantak izitzen

Zu bezelakoa naiz, oi gaua:

Basa eta ikaragarria; ene belarriak

Menperatu herrien garraxiz eta ahaztu

Lurren asperenez beterik bait daude

Ez, zu ez zara ni bezelakoa, oi eroa;

Oraindik ere zure ni ttipia laguntzat

Daukazu eta ez duzu zure Ni haundiaren

Adiskide izatea lortzen

Zu bezelakoa naiz, oi gaua:

Bihotz-gogorra eta beldurgarria;

Ene bularra garretan dauden

Itsasontziek argitua bait dago

Eta ene ezpainak hildako gudarien odolez bustiak

Ez, zu ez zara ni bezelakoa, oi eroa;

Oraindik ere zure bizki-arimaren

Grinak dauzkatzu eta ez zara

Bihunu zuhaurren lege bakarra

Zu bezelakoa naiz, oi gaua:

Gatz eta piper ene itzalaren babesean

Lo dagoen hura ardo birjinaz mozkortua

Bait dago orain, eta jarraitzen didan

Emakumeak bekatu egiten du alaiki

Ez, zu ez zara ni bezelakoa, oi eroa;

Zure arima zazpi toleseko oihaletan inguratua

Bait dago eta ez deramazu bihotza eskuetan

Zu bezelakoa naiz, oi gaua:

Jasale eta grinatsua, ene bularrean

Zimeldu musuzko hil-atorretan

Ameka maitale hil bait daude obiratuak