Ta Nisia Mas

Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας

είν' η αμμουδιά της Ζάκυνθος

της Κέρκυρας τα περιβόλια

της Ρόδου το μεγάλο κάστρο.

Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας

είναι της Κρήτης τα ορεινά χωριά

τις ευωδιές της Χίου

της Κίμωλος τ' αστραφτερά νερά

της Σύρας την Απάνω Πόλη.

Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας

είναι τα δυο φιδάκια που ερωτεύονταν

κάτω απ' τα μάρμαρα του ναού

ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο

ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο.

Στη Γαύδο, στη Φολέγανδρο και στα μικρά νησιά

βαριά σιωπή μαρμάρωσε, φωλιάζουν νυχτερίδες

ένα μπουκέτο άλικο το αίμα ξαγρυπνά

λευκοί αυλοί τα κόκκαλα μετρούν τις εσπερίδες

μονόφθαλμη περίπολος τη θάλασσα τρυγά

γύρω και πίσω στις σκηνές ουρλιάζουν οι σειρήνες.

Τη Λέρο, τη Μακρόνησο, τα Κύθηρα, τη Τζιά

πες μου ποιες τάχα σφράγισαν μισό αιώνα μνήμες. (χ2)