Małe Tęsknoty (2000)

Jak dzwon, który zaledwie tylko tknąć, a już śpiewa

Jak zabłąkanych ptaków głos

Jak liść, przez chwilę piękny, nim go wiatr strąci z drzewa

Tak w nas głęboko skryte śpią

Małe tęsknoty, krótkie tęsknoty

Znaczące prawie tyle, co nic

Nagłe i szybkie serca łopoty

Kto by nie znał ich

Nie wiadomo skąd zjawiają się, zakatarzone

Wyproszą łzę i żalu łut

Posiedzą, podumają i jak gość nieproszony

Nim się rozwidni, znikną już

Małe tęsknoty, krótkie tęsknoty

Znaczące prawie tyle, co nic

Nagłe i szybkie serca łopoty

Kto by nie znał ich

Nagłe i szybkie serca łopoty

Kto by nie znał ich

Małe tęsknoty, ciche marzenia

Zwiewne jak obłok, kruche jak dym

Nieodgadnione w nas duszy westchnienia

Kto by tam nie znał ich