Ay Kız

Ay Kız

Ay kız, aya doğru bakar, gözleri ışıltılı

Gözleri kanar, bir şarkı çalar, mırıldanır

Sempatik yüzlü, ağır, suskun; karalara dalar

Gözlerinin içi kan çanağı, acını yüreğine basar

Simsiyah saçlı Ay Kız, savrulan saçlı

Hayallerini kilitli bir kumbara gibi saklar

Muid, Muhyi, Mümit, Mübdi; sabır taşı, bahşet

Pare pare ömrüm, yerinden kopar

İçim ateşlerle yıkanır, adır olur kalbim

Görmeyi nasip et Rabbena, Rabbim, Rabbim

Yeri, göğü yaratan sensin; "Ol" dersin, hemen olur

İmkânsız, ölümsüz sevdiğime kavuştur

Razıyım sına sına, imtihana, kabul buyur

Sessizlik çöker geceye, yıldızlar parlar

Ellerim gökyüzüne kalkar, dualar yollar

Dizlerinin üstüne çöker, can çekişir

Ay Kız'ın gözlerinin musluğu akmaya başladı

Yanakları ıslandı, göğüs kafesine saplandı

Beyaz yüzünde güller açmaz oldu, soldu, kurudu

Suskunum... Sana emanettir Rahman, Rahim

Canım alev alev, alev alev yanar, canım yok

Ay Kız'ın, Ay Adamı yok, yok, yok, yok

Bu aşka, ya Rabbimin kudreti yeter ancak

İçi umut ışığı sönmedi, kendisi gibi saf ışık

Gözleri pırlanta gibi parlar, kaderi çelme atar

Gönlünün dermanının kulaklıklarını çınlata durur

Eskimiş bir fotoğraf karesiyle geceyle ısınır

Pencerenin başında Ay Kız, ay ışığını izler, dalıp uyuklar

Dalıp uyuklar, dalıp uyuklar, dalıp uyuklar, dalıp uyuklar...

İmkânsız hayaller de elbet bir gün gerçekleşir...!!!