ไม่อยากเหงาแล้ว (Call Me)

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ได้ไหมเธอ ได้ไหมเธอ

ก็มันชินกับการเป็นคนเหงา ๆ

อ่านหนังสือ จิบกาแฟ กับดอกไม้เฉา ๆ

อยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องให้ใครเข้ามา

เจ็บมาเยอะกับความรักจนฉันไม่กล้าหวัง

ผ่านเข้ามาและผ่านไปเป็นแบบนี้ซ้ำ ๆ

อยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องหาใครเข้ามา

แต่ทำไมวันนี้ฉันนั้นเปลี่ยนไป

ใจที่มันเคยเฉยชากลับหวั่นไหว

แค่สบตาเธอครั้งเดียว แค่ครั้งเดียว

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ได้ไหมเธอ ได้ไหมเธอ

Oh, baby อยู่คนเดียวมาก็ตั้งนานแล้ว

ไม่ได้มีใครคุยด้วยนานแล้ว คำว่ารักมันเป็นอย่างไร

Oh, baby แต่อยู่คนเดียวแบบนี้ไม่เอาแล้ว

อธิษฐานบอกใครข้างบนนั้น ขอให้ได้เจอคนที่อยู่ในฝัน

แต่ทำไมวันนี้ฉันนั้นเปลี่ยนไป

ใจที่มันเคยเฉยชากลับหวั่นไหว

แค่สบตาเธอครั้งเดียว แค่ครั้งเดียว

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ได้ไหมเธอ

ก็ไม่รู้ที่เธอสบตามันจะเกี่ยวกันไหม

ถ้าฉันทิ้งผ้าเช็ดหน้ามันจะโบราณไปไหมนะ

มันเหงาอะไรอย่างนี้ มันเหงาอะไรเบอร์นี้

ศูนย์แปดสี่เจ็ดสี่หนึ่งศูนย์ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว

ถ้าเธอได้รู้คงจะดี ถ้าเธอทักมาคงจะดี

ได้ไหมเธอ

ไม่อยากอยู่แบบเหงา ๆ