Wróci Wiosna, Baronowo

Mówisz, że Cię miłość mierzi, zmierź mnie sobie, wołam, zmierź!

Spójrz, powiadasz, to są piersi, kogóż natchnie taka pierś?

A ja twierdzę, baronowo, wkrótce minie zima, a

Z wiosną zaczną się na nowo nasze słodkie trulla-la...

Znowu będę Twój don Diego, znowu księżyc, znowu bzy

Jak u Pawła Geraldiego, sitwa zmysłów, ja i Ty

I nie powie stary baron więcej do mnie: "Paszoł won!"

Nie wypchnie na bruk z gitarą, bowiem w grobie leży on

Czarna kryje go piżama, biedak gonił resztką sił

I jak stał w salonie zamarzł, bo otwarty lufcik był

Zły baronie, dobrze tak Ci, chciałeś naszą miłość zgnieść

Nasze słodkie koci-łapci, że tak powiem, naszą płeć

Na złość Tobie wiosną amor, co sekrety różne zna

Ukołysze nas tak samo w tym najsłodszym trulla-la

Aktualnie jeszcze zima, jakże nie lubimy zim!

Nasze zmysły w karbach trzyma i rozkwitnąć nie da im

Ba! Przez całą Europę, "zimno" krzyczy dziad i wnuk

I zawieszam się jak sopel pod okapem Twoich nóg...

Lecz się nie martw, baronowo, już przemija zima zła

Rozpoczniemy, ach, na nowo nasze słodkie trulla-la!

Trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla-la!

Rozpoczniemy, ach, na nowo, nasze słodkie trulla-la!

Dziś widziałem, to nie farsa, dość już mamy takich fars

Jak jamniczek Twój zamarzał, "siusiu" krzyczał, łkał i marzł

Więc go wziąłem na rączyny, otuliłem w ciepły puch

O, jamniczku mój jedyny, wycierpiałeś się za dwóch...

Na pierś moją marmurową, chodź jamniczku, gdy Ci źle

A Ty właśnie, baronowo, swym jamniczkiem zowiesz mnie

Czemu dni wesołe nie są, czemu z oka płynie łza?

Cierpliwości, baronesso, jeszcze miesiąc, jeszcze dwa

A powrócą nasze święta, jak najprędzej, pragnąłbym

Szał zmysłowy się rozpęta! Huknie harfa, rym cym cym!

I pochłonie przepych kanap, purpurowe serca dwa

W górę uszy, ukochana! Trulla, trulla, trulla-la!

Trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla, trulla-la!

W górę uszy, ukochana! Trulla, trulla, trulla-la!