Lom Pat Jai Pae

ยามเมื่อฝน หล่นมาฟ้าหม่น

เหม่อลอยไปหัวใจ.รำพัน

เฝ้าคิดถึง.แต่ใครคนนั้น

ที่มอบใจให้เพียงผู้เดียว.

หมดลมฝน หล่นใบไม้ร่วง

ความเหน็บหนาวเข้ามาแทนที่

ยิ่งคิดถึง.ย่ำยามราตรี

ไม่มีไออุ่นข้างเคียงกาย.

แม้เพียงรอยหยิกเล็กเล็ก

รอยข่วน.น้อยน้อย

ยังจำ.ยังเก็บมาฝัน.

ฝันถึงเธออย่างจริงจัง

ดังเกิดเมื่อวาน

จนนอน.อมยิ้ม.หลับไหล

ฉันมีรัก.คือเธอคือเธอ

พร่ำ.และเพ้อ เป็นไป

เธอคือแสง แห่งเช้าวันใหม่

ส่องนำใจให้ฉันไม่เคยลืม.

หมดลมหนาว เรื่องราวไม่ต่าง

หัวใจยังอ้างว้างว้าเหว่.

ใช่ว่าคน.ลมพัดใจเพ

เที่ยวปล่อยอารมณ์

ล่องลอยไปวันวัน.

แม้เพียงรอยหยิกเล็กเล็ก

รอยข่วน.น้อยน้อย

ยังจำ.ยังเก็บมาฝัน.

ฝันถึงเธออย่างจริงจัง

ดังเกิดเมื่อวาน

จนนอน.อมยิ้ม.หลับไหล

ฉันมีรัก.คือเธอคือเธอ

พร่ำ.และเพ้อ เป็นไป

เธอคือแสง แห่งเช้าวันใหม่

ส่องนำใจให้ฉันไม่เคยลืม.

ส่องนำใจให้ฉันไม่เคยลืม.

ส่องนำใจให้ฉัน.นิรัน.ดร

รอยหยิกเล็กเล็ก

รอยข่วนน้อยน้อย

ก็ยังอุตส่าห์ เก็บเอาไปฝัน

ฝันถึงแต่เธอ

เป็นจริงเป็นจัง

ช่างน่าสงสาร เสียนี่กระไร

รอยหยิกเล็กเล็ก

รอยข่วนน้อยน้อย

ก็ยังอุตส่าห์ เก็บเอาไปฝัน

ฝันถึงแต่เธอ

เป็นจริงเป็นจัง

ช่างน่าสงสาร เสียนี่กระไร