Przestrzeń

Otwieram jedną z książek

Niebieską o miłości

Ma dużo ilustracji

I grzbiet z jedwabnej wstążki

A ten kto ją napisał

Musiał dużo wiedzieć o nas

Bo jest w niej pokazane

Jak trzymasz mnie w ramionach

Pamiętam stałam w oknie

I zimno było w Polsce

I Twoje ciepłe słowa

Że wkrótce wyjdzie słońce

Ta przestrzeń jest dla mnie święta

I wiatr co niesie ją do mnie

Nigdy nie będę przeklęta

Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta

I wiatr co niesie go do mnie

Nigdy nie będę przeklęta

Powracam tu po nadprzyrodzone

Mieliśmy stąd wyjechać

Bo wycinają drzewa

Bo coraz trudniej matkom

I coraz mniej powietrza

Dokąd odpływa ta chwila?

Dokąd mi Cię zabiera?

Gdy patrzę i słucham

A Ty znikasz jak chmura

Ta przestrzeń jest dla mnie święta

I wiatr co niesie ją do mnie

Nigdy nie będę przeklęta

Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta

I wiatr co niesie ją do mnie

Nigdy nie będę przeklęta

Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta

I wiatr co niesie ją do mnie

Nigdy nie będę przeklęta

Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta

I wiatr co niesie ją do mnie

Nigdy nie będę przeklęta

Powracam tu po nadprzyrodzone