Meni Candan Usandırdı

Meni candan usandırdı, cefâdan yâr usanmaz mı Felekler yandı âhımdan, murâdım şem'i yanmaz mı Gamu bîmârına cânân, deva-yı derd eder ihsan Niçün kılmaz mene derman, meni bîmarı sanmaz mı Gamim pünhan tutardım men, dedîler yâre gıl rohşen Desem ol bî-vefâ bilmen, inanar mı inanmaz mı Şeb-i hicran yanar cânım, töker gan çeşm-i giryânım Oyadır halki efgânım, gara bahtim oyanmaz mı Gûl-i ruhsârınen garşu, gözümden ganlı akar su Hebîbim fasl-i güldür bu, akar sular bulanmaz mı Değildim men sana mâil, sen ettin eklimi zâil Mene ta'n eyleyen gâfil seni, görünce utanmaz mı Fuzûlî rind-u şeydâdır, hemîşe halka rüsvadır Sorun kim bu ne sevdâdır, bu sevdâdan usanmaz mı